Streszczenie
Leki przeciwpsychotyczne o przedłużonym działaniu (LAI) stanowią cenną opcję terapeutyczną dla chorych na schizofrenię i zaburzenia urojeniowe. Wskazane są przede wszystkim u chorych psychotycznych (głównie chorych na schizofrenię), którzy wymagają przewlekłego leczenia przeciwpsychotycznego. Ich główną zaletą jest to, że zapewniają stabilny poziom leku w organizmie. Poza tym stosowanie leków o przedłużonym działaniu znacznie poprawia współpracę chorego w leczeniu. Zła współpraca zwiększa ryzyko pogorszenia stanu chorego i zwiększa ryzyko ponownej hospitalizacji. Poprawa współpracy chorego przy leczeniu to ważny czynnik zmniejszający obciążenie rodziny chorego. Leki przeciwpsychotyczne II generacji stanowią istotną pomoc w leczeniu chorych na schizofrenię. Jeżeli zastosuje się lek przeciwpsychotyczny II generacji o przedłużonym działaniu, łączy się ze sobą wyżej wymienione korzyści ze stosowania leku o przedłużonym działaniu, wynikające ze stabilnego poziomu leku w organizmie, z korzyściami leczenia lekiem atypowym: lepszą skutecznością wobec objawów negatywnych i afektywnych, lepszym wpływem na zaburzenia poznawcze oraz mniejszym ryzykiem wystąpienia przykrych objawów ubocznych, głównie pozapiramidowych. W pracy omówiono wskazania i przeciwwskazania do stosowania leków przeciwpsychotycznych II generacji o przedłużonym działaniu. Przedstawiono też zasady rozpoczynania leczenia i kontynuowania leczenia. Omówiono dawkowanie leków oraz potencjalne interakcje lekowe na przykładzie czterech leków przeciwpsychotycznych II generacji o przedłużonym działaniu: aripiprazolu, olanzapiny, paliperidonu i risperidonu. Zwrócono uwagę także na ich dostępność w Polsce.