Streszczenie
Rosnąca liczba doniesień klinicznych, eksperymentalnych sugeruje, iż stężenie jonów cynkowych w surowicy może stanowić potencjalny marker zaburzeń depresyjnych.
Materiał i metoda: celem badania było oszacowanie zmian stężenia cynku w surowicy krwi chorych z rozpoznaniem depresji w przebiegu choroby afektywnej jednobiegunowej, leczonych imipraminą. Do badania zakwalifikowano 30 pacjentów, w wieku 18–55 lat, z rozpoznaniem choroby afektywnej jednobiegunowej (depresja nawracająca), spełniających kryteria ICD-10 – epizodu depresji o nasileniu umiarkowanym lub ciężkim (bez objawów psychotycznych). Pacjenci, po tygodniowym okresie washout, przez okres 12 tygodni byli leczeni imipraminą w dawce dobowej 100–200 mg. Stężenie cynku w surowicy oraz stan psychiczny pacjentów badane były czterokrotnie, tj.: przed rozpoczęciem okresu washout, następnie po 2, 6 i 12 tygodniach od momentu rozpoczęcia aktywnego leczenia. Stężenia cynku u pacjentów były porównywane z grupą 25 zdrowych ochotników.
Wyniki: stężenie cynku w surowicy pacjentów w okresie ostrych objawów depresji było istotnie statystycznie mniejsze niż w grupie zdrowych ochotników. Nie stwierdzono istotnej statystycznie korelacji pomiędzy stężeniem cynku a nasileniem depresji mierzonym BDI lub HDRS. Stężenie cynku w surowicy pacjentów, którzy na końcu obserwacji spełniali kryteria remisji lub odpowiedzi terapeutycznej znacząco wzrosło i nie różniło się istotnie statystycznie od stężenia stwierdzanego u osób zdrowych, było natomiast istotnie statystycznie większe niż u pacjentów, którzy nie spełnili ww. kryteriów.
Wnioski: stężenie cynku w surowicy jest markerem wskazującym na obecność stanu depresyjnego, nie odzwierciedla natomiast nasilenia objawów depresji.