2005 zeszyt 3

Powrót do zeszytu

Tom 21, zeszyt 3

Artykuł

Interferony beta w stwardnieniu rozsianym

Karl A. Baum1
1. Department of Neurology, Klinik Hennigsdorf
Farmakoterapia w Psychiatrii i Neurologii, 2005, 3, 227-234
Słowa kluczowe: interferon beta-1b, interferon beta-1a, badanie kliniczne, stwardnienie rozsiane

Streszczenie

Wczesna interwencja - związki modyfikujące przebieg choroby w postaci stwardnienia rozsianego przebiegającej z rzutami jest obecnie zalecana, aby zminimalizować uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego oraz poprawić rokowanie. Interferony beta są z sukcesem podawane od ponad 12 lat w postaci stwardnienia rozsianego z rzutami i remisjami. Nareszcie dowiedziono także skuteczności interferonu beta (IFNβ-1b) we wtórnie postępującej postaci stwardnienia rozsianego.
Dwa badania porównawcze potwierdziły przypuszczenie, że wysokie dawki często podawanych beta interferonów są bardziej skuteczne (INCOMIN, EVIDENCE).
Opracowano skuteczne metody zapobiegania działaniom niepożądanym u większości pacjentów. Interferony beta są lekami pierwszego rzutu w leczeniu stwardnienia rozsianego. W celu zwiększenia liczby pacjentów skutecznie leczonych interferonami beta w chwili obecnej toczy się III faza badania BEYOND badającego skuteczność dawki 500 µg IFNβ-1b.