Streszczenie
Współczynnik metaboliczny debrizochiny (MR) wyznaczono dla 102 osób hospitalizowanych z powodu depresji. Nie stwierdzono zależności tego współczynnika z płcią, wiekiem ani rodzajem rozpoznania (choroba afektywna jednobiegunowa, dwubiegunowa, pierwszy epizod depresji), jak również obciążeniem genetycznym chorobą afektywną. Do dalszych badań zakwalifikowano 77 chorych, poddanych terapii lekami przeciwdepresyjnymi metabolizowanymi głównie lub w znacznej części przez cytochrom CYP2D6. Nie stwierdzono, by objawy niepożądane występowały znacząco częściej u osób o skrajnie wolnym typie metabolizmu (PM; MR> 12,6), ani też w tzw. „grupie podwyższonego ryzyka” (IM; 4 < MR < 12,6). Stwierdzono natomiast statystycznie nieznamienną, ale wyraźnie zauważalną tendencję zbieżności zalecanych dawek z metabolicznym profilem pacjenta tj. osobom z niskim współczynnikiem MR zalecano dawki wyższe a osobom wolno metabolizującym niższe. Skuteczność leczenia przeciwdepresyjnego była podobna we wszystkich przedziałach wartości MR, ale z oceny klinicznej wynika, że stosunkowo najtrudniejszą w leczeniu była wąska grupa (6 osób) o skrajnie wolnym typie metabolizmu. Przydatność testu debrizochinowego w codziennej praktyce klinicznej wiąże się, więc głównie z możliwością wyodrębnienia tych chorych i zmodyfikowania leczenia.