Archiwum

Nowe, atypowe neuroleptyki, które ostatnio zwane są lekami przeciwpsychotycznymi drugiej generacji stale są badane i porównywane pod kątem specyficzności działań klinicznych, także niepożądanych. Dzięki temu są coraz lepiej poznane, a wyniki ocen objawów niepożądanych pozwalają na rewizję dotychczasowych sądów o bezpieczeństwie stosowania leków, także tradycyjnych, psychotropowych. Dotyczy to szczególnie tzw. niemych objawów do niedawna traktowanych, jako niezbędny efekt uboczny terapii. W pracy podsumowano dane o częstości występowania i skutkach klinicznych objawów niepożądanych leków, zwłaszcza drugiej generacji.
Różne w przypadku poszczególnych leków ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych pozwala na uściślenie zasad monitorowania i wyboru terapii.

Poddano analizie orzeczenia EEG 301 pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii: 156 kobiet i 145 mężczyzn leczonych farmakologicznie oraz 129 (56 kobiety i 73 mężczyzn) nieleczonych. Porównano ilości nieprawidłowych EEG w następujących grupach pacjentów: leczonych i nieleczonych, kobiet i mężczyzn, kobiet i mężczyzn leczonych, kobiet i mężczyzn nieleczonych. Zestawienia wymienionych grup pacjentów analizowano testem chi².
Badania wykazały, że wśród leczonych i nieleczonych pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii więcej nieprawidłowości występuje u kobiet niż u mężczyzn. Ponadto stwierdziliśmy większy prawie dwukrotny wzrost nieprawidłowych EEG w grupie leczonych mężczyzn.

W pracy omówiono właściwości farmakologiczne i działanie kliniczne amisulprydu, leku przeciwpsychotycznego drugiej generacji niedawno zarejestrowanego w Polsce. Atypowe właściwości farmakologiczne amisulprydu, wyniki badań klinicznych porównujących działanie leku z haloperidolem, ilupentiksolem i risperidonem wskazują na jego przydatność w schizofreniach, zarówno zaostrzeniach, jak i w stanach rezydualnych. Amisulpryd jest jedynym lekiem przeciwpsychotycznym zbadanym pod kątem skuteczności w stosunku do pierwotnych objawów negatywnych w schizofrenii. Jest jedynym lekiem, który wyniki badań pozwalają uznać za skuteczny w stosunku do tych objawów. Jest lekiem dobrze tolerowanym rzadko powodującym objawy pozapiramidowe i poza (zależną od dawki) hiperprolaktynemią pozbawionym działań niepożądanych cechujących wiele leków przeciwpsychotycznych zarówno klasycznych jak i drugiej generacji.

Badanie skuteczności skojarzonej terapii lekiem przeciwdepresyjnym i pindololem przeprowadzono u 24 chorych (analizowano 25 kuracji) z dużą depresją, w tym 14 osób z depresją oporną na leki. Wyniki wskazują, że dodanie pindololu do leku przeciwdepresyjnego powoduje po 14 dniach istotne zmniejszenie liczby punktów w Skali Depresji Hamiltona, w porównaniu z wynikiem uzyskanym w badaniu wstępnym. Dodanie pindololu w większym stopniu wpływa na skuteczność trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych niż leków z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny, jednak liczebność badanych grup była niewielka, co mogło mieć wpływ na uzyskany wynik. Leczenie skojarzone było dobrze tolerowane, u jednej osoby obserwowano zmianę fazy depresyjnej na hipomaniakalną.