Zeszyt aktualny

Powrót do zeszytu

Tom 36, zeszyt 3

Artykuł poglądowy

Obecny stan wiedzy na temat zastosowania medycznej marihuany w wybranych chorobach neurologicznych

Katarzyna Ziętal1, Ilona Joniec-Maciejak1, Dagmara Mirowska-Guzel1
1. Katedra i Zakład Farmakologii Doświadczalnej i Klinicznej, Centrum Badań Przedklinicznych i Techno­logii (CePT), Warszawski Uniwersytet Medyczny
Farmakoterapia w Psychiatrii i Neurologii 2020, 36 (3), 205-225
Data publikacji: 07-10-2020
DOI: https://doi.org/10.33450/fpn.2020.08.003
Słowa kluczowe: stwardnienie rozsiane, padaczka, choroba Parkinsona, kannabinoidy, marihuana

Streszczenie

Kannabinoidy są grupą związków występujących naturalnie w organizmach zwierzęcych i roślinnych, są również obecne w organizmie człowieka. Kannnabinoidy izoluje się z różnych gatunków konopi, różniących się odmienną budową morfologiczną. Oprócz kannabinoidów rośliny te zawierają szereg związków aktywnych, między innymi: terpeny, flawonoidy, fenantreny, spiroindany, dihydrostilbeny.

Padaczka, choroba Parkinsona oraz stwardnienie rozsiane są chorobami neurologicznymi, których objawy w dramatyczny sposób pogarszają jakość życia pacjentów. W sytuacji, kiedy standardowa farmakoterapia nie przynosi oczekiwanych rezultatów podejmuje się próby wprowadzenia alternatywnych metod terapii – jedną z nich jest zastosowanie preparatów na bazie konopi, zawierających dwie główne substancje czynne: THC oraz CBD. Wstępne wyniki badań klinicznych z za­stosowaniem preparatów na bazie konopi wskazują na potencjalny efekt terapeutyczny w redukcji częstości napadów w przypadku padaczki lekoopornej u dzieci, co wymaga jednak udowodnienia w dalszych prawidłowo zaplanowanych badaniach. U pacjentów z SM ich zastosowanie może powodować zmniejszenie nasilenia bólu oraz spastyczności. W przypadku choroby Parkinsona większość danych dotyczących potencjalnych korzyści stosowania preparatów na bazie konopi pochodzi z badań przedklinicznych.

Wyniki badań, których celem było potwierdzenie skuteczności stosowania „medycznej marihuany” w tych jednostkach chorobowych nie są jednoznaczne. Z tego powodu marihuana nadal w większości krajów nie jest zalegalizowaną metodą terapii. Coraz częściej jednak wydaje się zgodę na jej zastosowanie w ciężkich przypadkach opornych na leczenie. Celem prezentowanej pracy przeglądowej jest próba krytycznej analizy aktualnych danych naukowych dotyczących możliwości zastosowania medycznej marihuany.

Adres do korespondencji:
dr hab. Ilona Joniec-Maciejak
Katedra i Zakład Farmakologii Doświadczalnej i Klinicznej
Centrum Badań Przedklinicznych i Technologii (CePT)
Warszawski Uniwersytet Medyczny
ul. Banacha 1b, 02-097 Warszawa, Poland
email: ilona.joniec@wum.edu.pl