Streszczenie
Terapia elektrowstrząsowa (EW) jest najważniejszą i najbardziej skuteczną metodą leczenia biologicznego w psychiatrii. Obecnie zabiegi EW przeprowadzanesą z zastosowaniem premedykacji, zwiotczenia i znieczulenia. W premedykacji najczęściej stosowany jest midazolam, który ma szybkie działanie uspokajające i pozwala zmniejszyć dawki leków potrzebnych do indukcji znieczulenia. Ostatnio wskazuje się na możliwość użycia deksmedetomidyny, która może wywierać korzystny wpływ na występujące po zabiegach niepokój, pobudzenie i majaczenie. W przeciwieństwie do midazolamu nie ma właściwości przeciwdrgawkowych i nie wywiera negatywnego wpływu na pamięć. Jedynym stosowanym obecnie lekiem zwiotczającym jest sykcynylocholina. W znieczulaniu podczas zabiegów EW stosowane są tiopental, propofol i ketamina. Istnieje wiele prac badawczych poświęconych wpływowi użytego anestetyku na efekt kliniczny EW, sposób przeprowadzenia zabiegu i występowanie efektów ubocznych po zastosowanym leczeniu. Badania porównujące wpływ tiopentalu i propofolu na zabiegi EW wykazały lepszy efekt terapeutyczny u pacjentów znieczulanych propofolem, pomimo krócej trwającej czynności napadowej. Stosowanie propofolu było również związane z mniejszą liczbą powikłań sercowo-naczyniowych. Doniesienia o przeciwdepresyjnym działaniu wlewu ketaminy wpłynęły na próby jej zastosowania podczas znieczulenia do EW. U pacjentów znieczulanych ketaminą poprawa podczas terapii EW występowała nieznacznie szybciej niż u pacjentów znieczulanych tiopentalem czy propofolem, nie wykazano jednak wpływu na końcowy efekt leczenia. W niektórych z przeprowadzonych badań zwracano uwagę na częstsze występowanie powikłań sercowo-naczyniowych oraz większe zaburzenia funkcji poznawczych podczas znieczulania ketaminą.