2005 zeszyt 3

Powrót do zeszytu

Tom 21, zeszyt 3

Artykuł

Doświadczenia własne w rehabilitacji pacjentów ze stwardnieniem rozsianym

Andrzej Kwolek1, Elżbieta Wieliczko1
1. Oddział Rehabilitacji Szpitala Wojewódzkiego Nr 2 w Rzeszowie
Farmakoterapia w Psychiatrii i Neurologii, 2005, 3, 289-292
Słowa kluczowe: jakość życia, powikłania, rehabilitacja, stwardnienie rozsiane

Streszczenie

Wstęp. Stwardnienie rozsiane dotyczy przeważnie osób młodych. Bez względu na postać skutkuje narastaniem niepełnosprawności. Celem postępowania leczniczego jest zwolnienie przebiegu choroby, przywracanie utraconej sprawności i poprawa jakości życia.
Materiał i metody. Obserwacji i analizie poddano 458 pacjentów rehabilitowanych w oddziale w latach 1990-2004. Czas rehabilitacji w oddziale wynosił od 3 do 6 tygodni. Przy przyjęciu i przy wypisie każdy pacjent poddawany był badaniu lekarskiemu ogólnemu i neurologicznemu oraz oceniany w skali funkcjonalnej Kurtzkego (EDSS), skali numerycznej Cendrowskiego, skali spastyczności Ashwortha, logarytmicznej skali bólu, skali Rankina i przy pomocy wskaźnika Barthel. Program rehabilitacji ustalano zespołowo, indywidualnie dla każdego pacjenta mając, na uwadze stan kliniczny, okres choroby, powikłania.
Wyniki. U prawie wszystkich pacjentów niezależnie od płci, wieku, okresu choroby, istniejących powikłań uzyskano poprawę stanu funkcjonalnego. Powikłania procesu rehabilitacji w postaci zaostrzenia objawów choroby i pogorszenia stanu neurologicznego dotyczyły kilku chorych.
Wnioski. Kompleksowy model rehabilitacji pacjentów ze stwardnieniem rozsianym musi charakteryzować się interdyscyplinarnym podejściem do każdego pacjenta. U większości osób badanych (99%) uzyskano poprawę ogólnej sprawności i w konsekwencji jakości życia.