Streszczenie
Stwardnienie rozsiane jest jedną z najczęstszych chorób neurologicznych i najczęstszą przyczyną niepełnosprawności „młodych dorosłych”. Mimo ogromnych nadziei związanych z wprowadzeniem w latach 90. preparatów interferonu beta i octanu glatirameru nie obserwuje się rzeczywistego przełomu w leczeniu choroby, a niektóre wnioski z badań klinicznych są poddawane w wątpliwość. Z tego powodu, celem modyfikacji naturalnego przebiegu choroby, powraca się do stosowania leków immunosupresyjnych, takich jak: azatiopryna, cyklofosfamid, kladrybina, metotreksat i mitoksantron.